jueves, 27 de septiembre de 2007

miércoles, 16 de mayo de 2007

Teatro








Co gallo da celebración do día das Letras Galegas representáronse distintas pezas polos alumnos e alumnas do centro
Lugar:auditorio Lois Tobío do Concello de Gondomar.
Día:15-05-2007
Hora:16:30
Foi todo un éxito.
O auditorio con 245 butacas non deu acollido a todas as persoas asistentes.
Programa:
Vivir un cadro S XVII: As Meninas de Velázquez
Unha obra de medo pa morrer de risa:" Ai mamasiña que medo!"
Vivir un cadro S XX: O Guernica de Picasso





























miércoles, 25 de abril de 2007

DIARIO DA CLASE: Noticias e opinións día a día


Hoxe, 8 de maio, alumnos e alumnas do Conservatorio de Música de Gondomar ofrécennos un concerto de piano e guitarra.
Tocarán pezas de música clásica. E haberá interpretacións solistas, duos e unha final de todos/as os/as interpretes de guitarra xuntos.







O vindeiro xoves día 25, celebrarase a presentación do famoso libro de Enrique e Lucía, El viaje a Madagascar, que nos tivo ansiosos a todos os lectores do noso blog. Enrique como escritor, guionista e ilustrador, e Lucía como guionista e ilustradora. Este acto celebrarase na aula de usos múltiples do CEIP Chano Piñeiro as 13:10 .Presentarano Cristian o ordenador manipularao Ernesto. Ti estás convidado a asistir a esta presentación. Brais e Camila








24/4/07

Últimamente non estivemos traballando no blog porque estamos facendo o traballo das Meninas, coincidiu tamén a Semana Santa.
Temos que ir a Educación Vial , será o vindeiro xoves día 26.Camila

Mañá día 25 iremos a unha actividade sobre a educacion vial, eu xa fun o ano pasado , supoño que andaremos en bicicleta iso sí sempre respetando as normas e cumprindo as regras de ciculacion.Tamén teremos tempo de pasear polo pobo advirtindo os conductores das suas infraccions como aparcar mal etc...
Brais.A




domingo, 22 de abril de 2007

AS MENINAS



























lunes, 19 de marzo de 2007

Pintura:UN GUERNICA PARA AURI /LAS MENINAS

ICASSOPICASSOPICASSOPICASSOPICASSO


GUERNICA












Hoy, 19 de Marzo del 2007 estamos haciendo un trabajo sobre el Guernica.


Primero, Elena y Ana le han señalado la linea con el proyector y ha quedado... ¡Genial! Parece auténtico. La profesora nos ha mandado hacer a cada uno la reproducción en un folio y nos ha explicado como es el formato del Guernica y el significado de los dibujos. Hemos aprendido mucho:







Hay cuatro mujeres y un hombre.

La primera mujer que está huyendo, representa la figura femenina como reproductora.

La segunda mujer se está quemando y está gritando por el dolor físico.


La tercera mujer asoma la cabeza por la ventana y grita sin poder hacer nada,

La cuarta mujer y última está gritando por el dolor interno de perder un ser querido.

El niño, representa las victimas inocentes e indefensas.
El hombre está tirado en el suelo y decapitado. El guerrero mata y también defiende. Su primera mano representa las muertes que causa y la otra las vidas que defiende. Su mano derecha sujeta una espada de la que nace una flor ( la esperanza )

También hay 3 animales: Un toro , un caballo y una paloma.









El caballo está herido de muerte y representa a las muertes de las personas y animales inocentes.
El toro representa a España que está herido de sentimiento, pero representa que España aún no está perdida. También mira hacia todos los lados . Esa técnica llamada cubismo la empezó a utilizar Picasso.






La paloma, ( la paz )situada entre las dos cabezas,oprimida y con un ala rota








Por último hay dos luces. Una eléctrica y otra doméstica. La luz eléctrica representa la nuevas tecnologías que algunas veces son buenas y otras son malas (trajo las bombas). También representa un ojo que lo puede ver todo pero no hace nada. La luz domestica alumbra porque está encendida pero no quiere alumbrar a esa horrible guerra.



AS MENINAS AS MENINAS AS MENINAS AS MENINAS A MAN ALZADA E A ESCALA





Las Meninas trata de un retrato de grupo informal. Parece una instantánea fotográfica.
En el centro del cuadro aparece la infanta Margarita María rodeada por dos meninas:
La de la izquierda es María Agustina Sarmiento, que le ofrece agua en un búcaro; la otra es Isabel Velasco.
En la derecha se encuentran los enanos Mari Bárbola y Nicolás Pertusato.
El plano medio es ocupado por Marcela de Ulloa, señora de honor, y un guardadamas sin identificar.
En el fondo, José de Nieto Velázquez, aposentador de la reina.
La zona izquierda está dominada por una gran tela con Velázquez.
En la pared del fondo, reflejados en un espejo, las imágenes de los reyes Felipe IV y Marina de Austria, bajo un dosel rojo como es usual en los retratos oficiales.
La acción transcurre en la pieza principal del apartamento del segundo piso del Alcázar de Madrid.
En la pared del fondo hay dos copias pintadas por Juan Bautista de Mazo, alumno y yerno de Velázquez.
Los críticos y analistas no se ponen de acuerdo sobre lo que hacen las figuras. La indecisión se pone en evidencia en la denominación del cuadro: en el inventario de 1666 se titula Su alteza la Emperatriz con sus damas y un enano, en el de 1734 La familia del rey Felipe, en 1843, Pedro de Madrazo lo incluyó en el catálogo del Prado con el título Las Meninas, anteponiendo los sirvientes a los amos.
Observando los gestos, actitudes y miradas, nos damos cuenta la sensación de movimiento paralizado. Siguiendo la explicación de Soehner parece que describe la acción de un grupo que está haciendo alguna cosa que es interrumpida por otro acontecimiento que sucede fuera de los límites de la pintura.
Parece que la infanta entró en el taller de Velázquez para ver cómo pintaba y había pedido agua que le ofrece la menina de la izquierda, en ese momento entran los reyes reflejándose en el espejo. Todo el mundo empieza a reaccionar. La menina de la derecha empieza una reverencia, Velázquez deja de pintar. Mari Bárbola se ha dado cuenta pero no reacciona.
Esta descripción explicaría la instantaneidad y confirmaría el hecho de que los reyes están presentes físicamente en la habitación, presencia que Velázquez subraya, casi todos los ojos miran para el rey Felipe IV y su esposa. Alguien pensó que había pintado a los reyes mirando por el espejo, pero es imposible porque no les podía ver sino se desplazaba mucho.
Parece que Velázquez nos quiere dar numerosas y sutiles indicaciones de cuál es el factor crucial de la pintura: la epifanía real, la presencia de los reyes.
Las Meninas es un cuadro cuidadosamente compuesto, observamos cómo la sala tiene una prolongación real con la puerta, una ideal con el espejo y una imaginaria con los cuadros del fondo.
Toda la obra está estructurada a partir de rectas verticales y horizontales como las del caballete, las paredes, las ventanas, los cuadros… sobre las cuales se superponen dos curvas irregulares y equivalentes, una formada por las cabezas del pintor, María Agustina, la infanta, y otra dibujada por Isabel Velasco y los enanos.
No hay manera de entender el cuadro. El pintor nos mira con pincel en mano suponiendo que hay un espejo delante de Velázquez como en un autorretrato, pero no es así, sino que hay las figuras de los reyes.
De hecho el cuadro solo tiene sentido óptico si se ve desde las pupilas de los reyes.
Al suprimir lo que es esencial, Velázquez muestra que todo es ilusión, que tan falso es el pintor que nos mira, como el grupo que interrumpe su trabajo, como el espejo o la puerta que multiplican los espacios, como las figuras que se reflejan, como el propio espectador, cuya imagen no se refleja en ningún sitio. Nos muestra un acontecimiento sin precedentes: nunca se habían representado un monarca vivo y un pintor en plena actividad.
Las Meninas es, pues, un manifiesto sobre la condición de la pintura como arte liberal y, por extensión, sobre la condición de los artistas, con derecho a disfrutar de las ventajas de una cierta posición social.
Se trata de un cuadro cuya intención era contribuir a la batalla por la nobleza de la pintura y los pintores; el mismo Velázquez ingresó en una orden militar el 18 de noviembre de 1659. Por ello, Felipe IV mandó pintar la cruz de Santiago sobre el autorretrato del pintor: fue el signo final del reconocimiento de la nobleza del pintor y la pintura. CAMILA

lunes, 12 de marzo de 2007

FÁBULAS:el gallo,el ratón,el zorro y el león


EL GALLO ,EL RATÓN,EL ZORRO Y EL LEÓN


Una mañana del mes de mayo, cantaba el gallo.
El zorro al oír el ruido, lo visitó enfurecido:
-¿Cómo haces tanto ruido? ¡yo estaba dormido!
El gallo lo ignoró, y un ratón a la puerta llamó:
-Vengo desde mi casa, porque aquí algo extraño pasa.
¿Me lo queréis explicar o me voy a tener que enfadar?
-Hemos estado discutiendo- Dijo el gallo Rosendo.
Y saltando como una rana, un león entró por la ventana:
-Vengo desde la sabana, y he entrado por la ventana.
Aquí he venido porque he escuchado un ruido.
¿Os vais a callar? ¿O os tengo que atizar?
-Haremos una prueba, a ver quién la supera.
Yo, el gallo a la selva y más que vosotros resistiré.
El león en la granja vivirá a ver cuanto puede aguantar.
El ratón el desierto visitará, a ver si consigue aguantar.
Y por último el zorro, visitará el arroyo.
Ninguno consiguió aguantar y se tuvieron que esfumar.
En la casa del gallo se reunieron empatados estuvieron.
¡Si en la vida no quieres fracasar quédate en tu lugar!

Enrique y Raúl

diario da clase-marzo

Luns 12 marzo
Hoxe estamos a rematar o mural que fixemos para celebrar a homenaxe o garda forestal Trigo que tiña o lema :o bosque é vida, o lume é morte.Ernesto








xoves-15 de Marzo

Hola é a Ines. Yo adoro las obras de Picasso, onten reproducimos una obra de Picasso e hoxe tivemos a ablar dela. Sabian que esta obra de Picasso foi a feita a la referirce a la una guerra mundial e sabian más é esta obra ten o nombre de onde se amandou la primera bomba daquella guerra mundial. Esta obra explica que morreran muy personas, inocentes, que no tenian culpa nenhuna de las guerras de los governos, e que todos nos sentiamos con dor pelo teremos perdido los nossos queridos teren morrido, e até los animales se sentian asim. Está muy bonito lo texto e muys parabéns. INÉs(loitado por expresarse en castelán)



mércores 19 -03-2007



Hoy, 19 de Marzo del 2007 estamos haciendo un trabajo sobre el Guernica. Primero, Elena y Ana le han señalado la linea con el proyector y ha quedado... ¡Genial! Parece auténtico. La profesora nos ha mandado hacer varias copias en un folio y nos ha explicado como es el formato del Guernica y el significado de los dibujos. Hemos aprendido mucho:
Hay cuatro mujeres y un hombre. La primera mujer que está huyendo, representa la figura femenina como reproductora. La segunda se está quemando y está gritando por el dolor físico, la tercera asoma la cabeza por la ventana y grita sin poder hacer nada, la cuarta y última está gritando por el dolor interno de perder un ser querido. El hombre está tirado en el suelo y decapitado. El guerrero mata y también defiende. Su primera mano representa las muertes que causa y la otra las vidas que defiende. También hay dos animales. Un toro y un caballo. El caballo está herido de muerte y representa a las muertes de las personas y animales inocentes. El toro representa a España que está herido de sentimiento, pero representa que España aún no está perdida. También mira hacia todos los lados. Esa técnica llamada cubismo la empezó a utilizar Picasso. Por último hay dos luces. Una eléctrica y otra doméstica. La eléctrica representa la nuevas tecnologías que algunas veces son buenas y otras son malas (trajo las bombas). También representa un ojo que lo puede ver todo pero no hace nada. La luz domestica alumbra porque está encenida pero no quiere alumbrar a esa horrible guerra.
Bueno, esto es todo por hoy. Enrique y Lucía

26-03-2007

Van a operar a Brais y está un poco nervioso .Va a faltar una semana y media, pero hay que elegir un nuevo candidato para ESTAF .Ya sabemos quien es, Camila.
Enrique esta muy ilusionado por quien le tocó como ayudante. Inés ,Ara

No va a faltar un semana y media de eso nada, va a faltar tres o cuatro días .Estoy harta de que todos mis amigos se operen:Araceli, Carlos ,Brais...Y a Yenny para una operacion igual que la de Brais .¿Quien será el siguiente ?Lucía

Hoxe día 26-3-2007

E o día mundial do teatro, faremos unhas pequenas obras de teatro cada alumno no curso 6ºa da clase de Beatriz. Imos facelo moi ben, e o mellor é que a profe vai subi-la nota de lingua.Carlos

hoxe 27-3-2007

Brais xa esta en casa a operacion foi ben.

Hoxe estamos traballando As Meninas de Velazquez. Fixemos moitos grupos para debuxalo.Ernesto

miércoles, 7 de marzo de 2007

Biografias: PICASSO

Autorretrato con la paleta en la manoautorretrato



PICASSO Atores: Ana y Elena

Nació el 25 de Octubre en Málaga en 1881, tenía dos hermanas Lola y Concepción.
Después de un tiempo su familia se trasladó a Coruña en 1891 cuando tenía 10 años, su hermana Concepción se murió de difteria (una enfermedad que provoca dificultad para respirar, ataca sobretodo a los niños).Le afectó tanto que quiso expresar su tristeza con la pintura.
Unos meses más tarde volvieron a Málaga para pasar allí las vacaciones de verano y después volver a Barcelona. En 1896 pinto La primera comunión en Barcelona la presentó en un certamen y no fue el único. En 1897 estudia en la Escuela de Bellas Artes de San Fernando (Madrid) . En 1898 vuelve a Barcelona a la Horta de Sant Joan por culpa de la escarlatina (enfermedad infantil contagiosa que produce fiebre, manchas rojas en la piel e inflamación de garganta y amígdalas)
En 1900 hizo una exposición en la taberna de Els Quatre Gast de Barcelona ese mismo año viajó a París con 18 años ,mayo de ese mismo año lo invitaron para participar en la exposición con el cuadro titulado: Los últimos momentos .En Diciembre vuelve a Barcelona , Casagemas su amigo ,estaba triste y abatido por un amor no correspondido
que sentía por una modelo que conoció en París por eso su amigo pasó las Navidades con él .Dos meses más tarde 17 de febrero 1901 PICASSO estando en París se quitó la vida sin que pudiera impedirlo , por ese motivo empezó a pintar sus obras en azul.
En otoño de 1904, cuando ya hacía unos meses que se había instalado definitivamente en París.Conoció a la francesa Fernande Olivier que se convertiría en su compañera durante los últimos 8 años. Tuvo la oportunidad de conocer al poeta Guillaume Apollinaire y a los hermanos Stei. En los siguientes años hizo un cuadro titulado Dos desnudos femeninos. En 1907 hizo el cuadro titulado las señoritas de la calle Aviñón.
En 1909 Fernande y PICASSO se trasladaron a un espacioso piso en el Boulevard de Clichy. Fernanda y PICASSO se separaron y en otoño de 1911 conoció a Marcelle Humberto a la que le llamaba Eva. A mediados del 1913 murió su padre y en Agosto del año 1914 estalló la Primera Guerra Mundial, la guerra duró hasta 1918, en 1915 murió su amada Eva. En 1912 hizo una composición tridimensional: Guitarra. En 1917 gracias a Jean Cocteau colaboro en los espectáculos y escenografía de los Ballets Rusos,
allí conoció a la bailarina Olga Kokloa una italiana la mujer que se convertiría en su primera .
En 1918 ocurrieron muchas cosas: acabó la Guerra, y se casó con Olga .En 1921 Olga le regalo el mejor de los mejores regalos: su primer hijo Paulo .El retrato que más le gusto a PICASSO fue el de Paulo vestido de arlequín .Gracias a su talento se convirtió en un hombre rico y millonario, y las malas lenguas empezaron a llamarle tacaño aunque él había experimentado la escasez y la pobreza en su propia carne.
En los años 20 hizo una inversión en el ambiente surrealista de París conoció a André Breton fundador de la revista surrealista de Minotauro, de la que, en 1933 realizo su portada también en 1920 Joan Miró visitó su taller y se hicieron amigos .
Conoció a Marie-Thérèse Walter en 1927 a la que retrato, y fue su compañera a partir de 1935 cuando se separo de Olga.
Fruto de su amor nació su segundo hijo Maia. En ese mismo año fue a Peris su amigo de juventud Jaume Sabartès, fue su secretario hasta el fin de sus días. Su amigo no paró hasta conseguir un museo llamado PICASSO de Barcelona que abrió sus puertas en 1963.
En Julio de 1936 estalló la Guerra Civil en tierras hispanas .Meses más tarde fue nombrado director del Museo del Prado, en 1937 por el horror de la guerra y el honor a las victimas de la guerra PICASSO hizo uno de los mayores cuadros el :Guernica.
Los colores grises, blancos y negros crean una atmósfera de desolación .Los animales y las personas deformes, tienen la boca abierta produciendo un grito de horror. La única gota de esperanza es una flor que brota en el filo de una espada rota.
El 13 de Enero de 1939 pocos meses antes de que acabara la guerra Civil y comenzara otra más terrible
Su madre murió, María PICASSO. La relación entre Marie –Thérèse se había roto.
Otra mujer Dora Maar compartió con él las lágrimas por su tierra natal y la todavía peor experiencia la segunda Guerra Mundial que empezó en 1939 u duró hasta 1945 .
Su amigo Max Jacob murió en 1944 en un campo de concentración. Se cuenta la anécdota cuando los nazis estaban en París visitaron el taller de PICASSO cuando vieron una reproducción de el Guernica le preguntaron: “¿eso lo a hecho usted?” A lo que habría respondido: “¡No ustedes!” .La relación de Dora Maar se había roto, y compartía su vida con Françoise Gilot la madre de su tercer y cuarto hijo, Claude y Paloma.
En agosto de 1948 participo en un congreso sobre la Paz, en enero de 1949 realizo litografía (Dibujo o escrito grabado o impreso con planchas de piedra o metal): La paloma (que hoy en día representa la Paz). La obra que mejor expresa su renovada jovialidad (Alegre con buen humor) titulado: La alegría de vivir, que pinto en 1946.
En 1954 comenzó una nueva relación con Jacqueline Roque se trasladaron a Cannes.
En 1961 seis años después de la muerte de su primera esposa, PICASSO y Jacqueline se casaron y se fueron a Mougins a diez kilómetros de Cannes. Una de sus obras fue Hombre, mujer y niño. El 8 de abril fue enterrado en los jardines castillo de Vauvenargues .Puso fin a una intensa aventura comenzada hacía ya 91 años en Málaga.
En 1966 su amigo André Malraux que era ministro de Cultura del gobierno
Francés, organizo en París una exposición retrospectiva (que se refiere a un tiempo pasado o que lo recuerda) de su producción artística. Y cinco años más tarde en 1971
el Louvre dedicó otra exposición a su obra .
En 1963 como ya hemos dicho abrió sus puertas por primera vez el Museo PICASSO de Barcelona . Su voluntad se cumplió en 1981y ahora este símbolo del horror y la masacre que producen se exhibe en la capital española . Los honores no terminan aquí .
En 1985 se inauguró el Musée PICASSO de París donde están los cuadros, titulados: El tío Pepe y la familia de saltimbanquis o las señoritas de la calle Aviñón..En Málaga en Octubre de 2003 inauguró un museo con muestra de su producción artística .También Museos de todo el mundo tiene cuadros de PICASSO como : Metropolitan ,Musem of Art Nueva York o la Tate Gallery de Londres .

¡ES EL ARTE DEL SIGLO XX!
ANA.
ELENA
.

PICASSO

AUTOR:BRAIS ARAUJO
FUENTE:INTERNET

Pablo Ruiz Picasso (Málaga (España), 25 de outubro de 1881 - Mougins (Francia), 8 de abril de 1973), pintor, debuxante e escultor español máis coñecido como Pablo Picasso. Iniciou a súa aprendizaxe no mundo da pintura a través do seu pai, profesor de Belas Artes. É un dos grandes mestres do século XX, quizais o artista que máis fama alcanzou fóra do ámbito profesional, xa que existen máis de 1500 obras súas en museos que reciben o nome de "Museo Picasso". O seu nome completo era Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María dos Remedios Crispín Crispiniano da Santísima Trinidad Ruiz e Picasso. Quizais o máis trascendente do nome co cal fíxose coñecido, é que usaba o apelido materno. Estaba emparentado co militar español Juan Picasso González. Picasso sentía unha gran atracción cara á cultura Chavín en Perú na que, segundo el, baseábanse moitas das súas obras. A súa vida está marcada polas guerras e o seu estilo supera todos os demais. Considerado, xunto a Miguel Anxo Buonarroti, a persoa que máis influíu na historia da arte mundial, revolucionou a arte e en especial a pintura durante a súa longa carreira. Sen dúbida o artista máis importante do século XX, é tamén o que conta con obras en máis museos ao longo de todo o mundo, ademais de encabezar o ranking mundial en póxalas de arte [cita requirida]. Políticamente, Picasso declarábase pacifista e comunista, e foi membro do Partido Comunista Francés ata a súa morte. Faleceu en Notre-Dáme-de-Vie (Mougins, Francia) en 1973 aos 91 anos de idade
A obra de Picasso adóitase dividir nos seguintes periodos:
PERIODO DE BARCELONA:
Tras vivir varios anos na Coruña, chegou a Barcelona en 1895. O seu pai foi nomeado profesor da escola de Belas Artes de Barcelona en 1896. Por esta época colaborou como debuxante en diferentes revistas catalás e fundou revístaa Arte nova que foi un fracaso. Estando en Barcelona pintou cadros.
PERIODO AZUL:
Este periodo comeza en 1901, a causa do suicidio dun amigo seu en Parides, e termina en 1904. É un periodo no que utiliza un ambiente bohemio das rúas parisinas, tamén mostrado nos seus cadros a xente nos salóns de baile e nos cafés a asimilación do post-impresionismo. Nas súas obras, Picasso case sempre utiliza tons azuis e representa personaxes escuálidos con expresión tráxica Dama en Eden Concert (1903), A Vida (1903), As dúas irmás (1904) así chamado polo predominio dos tons azuis nas obras que realizou durante estes anos, miseria humana, con traballadores extenuados, esmoleiros, alcohólicos e prostitutas, representados con corpos e formas ligeramente alargadas ao estilo do Greco. O cadro Habitación azul reflexa o traballo da súa evolución cara ao periodo azul.
PERIODO ROSA:
Pouco logo de establecerse en Parides, Picasso coñece a súa primeira compañeira. Desde 1905 o seu paleta inclínase cara aos tons rosas e vermellos, o que dura ata 1906. Nesta época Picasso foi menos tráxico e representou escenas de circos, comediantes, etc. Algunhas destas: Familia de Arlequín (1905) e tivo unha obra mestra, Gran holandesa.
PROTOCUBISMO:
No verán de 1906, en Gosol, a súa obra entrará nunha fase marcada pola influencia africana. O retrato de Gertrude Stein revela un tratamento do rostro, outra obra que marcou este periodo foi As señoritas de Avignon, tan radical no seu estilo. Fronte á pintura trata nesta obra a profundidade espacial e a forma de representación do espido feminino, reestruturándoo por medio de liñas e ángulos.Neste periodo Picasso se desvincula dos cánones de arte relacionados en mostrar representacións exactas da realidade, modificándoas, máis precisamente transformándoas con parámetros geometricos.
PERIODO CUBISTA:
Transcorre entre 1908 a 1916. Neste periodo Picasso ten un xeito de pintar neoclásica, como a Muller sentada e A Grega, e noutras obras como os delicados retratos do seu fillo Pablo. Busca unha pintura pura, e para iso comezou a observar os obxectos do seu taller, de modo intelectual. A esta época pertencen: O Retrato de Vollard (1910), "lle guitariste" (1910) e O afeccionado (1912). Na escultura conseguiu dar a sensación de volumes. Esta baseouse principalmente en botixos e elementos de barro cocido, esculpido e despois pintado.
PERIODO NACIONALISTA:
Este periodo comeza en 1917 e termina en 1927. Neste periodo hai unha tendencia en moitos artistas de volta ao clasicismo. No seu caso, unha volta ao espido monumental, ao debuxo de liña precisa como os retratos de Ingres, ao equilibrio. Pódese observar esta mesma tendencia noutros artistas importantes da época, que se adscriben ao neoclasicismo. De todos os xeitos, é na música onde o neoclasicismo de entreguerras ten máis forza. Data deste periodo a composición de Pulcinella, para orquesta de cámara e solistas (1920), Apolo, deus das musas (Apollon Musagète), para orquesta de cordas (1928) e O bico do hada (Lle Baiser da fée), para orquesta (1928), de Igor Stravinski.
ÉPOCA SURREALISTA:
Este periodo dura de 1928 a 1932. As pinturas que destacan son Bañista en pé (1929), Bañista ao bordo do mar (1930) e O soño (1932). Nesta época as formas son distorsionadas, representando o monstruoso ou a evocaciones mitológicas e as esculturas estaban feitas de fío e de láminas de metal. Picasso aliouse co movemento surrealista en 1925; Bretón cualificaba este #achegamento de Picasso como «...surrealista dentro do cubismo...» Considéranse surrealistas as obras do período Dinard (1928-1930), onde Picasso combina o monstruoso e o sublime na composición de figuras medio máquinas medio monstros, de aspecto xigantesco e ás veces terrorífico. Esta monumentalidad surrealista de Picasso pode poñerse en paralelo coa de Henry Moore. En 1931 ilustrou as metamorfoses de Ovidio dentro dun puro clasicismo.
ÉPOCA EXPRESIONISTA:
Co comezo da Guerra Civil Española, Picasso foi nomeado director do Museo do Prado, polo goberno republicano. En 1937 pintou un dos seus cadros máis famosos, o Guernica, é un alegato contra a guerra e o terror infligido á poboación civil durante o bombardeo aéreo alemán sobre Guernica. Nestes anos a maior parte das obras expresan un sentimento de angustia, como consecuencia da problemática situación que se vivía. Outras obras foron Mulleres chorando, e Mulleres sentadas, que reflicte a traxedia da guerra. O punto culminante do seu expresionismo márcano as súas cabezas de dúas caras. En escultura realiza as pezas máis abstracta, sen método nin sistema. Durante a II Guerra Mundial non se moveu de Francia, seguindo pintando no Parides ocupado polos nazis. Cando terminou a guerra, uniuse ao partido comunista.
PERIODO DE VALLAURIS:
Trasládase a Vallauris. Nesta cidade acabou a súa escultura O home do cordeiro que mide 2,20 m de altura. Devandita figura atópase na praza do mercado de devandita cidade (1950, "Museo de Arte de Filadelfia") e dedicouse por completo á cerámica, onde realiza preto de 2000 pezas. Durante este tempo Picasso fixo tamén importantes esculturas: A cabra (1950, "Museo de Arte Moderna"), tamén en bronce; a obra que levou a cabo en 1964: maqueta de cabeza de muller, unha monumental escultura de 1966 en aceiro soldado; ao longo de sete meses, creou notables series de gravados co que retornou aos seus primitivos temas: O circo, escenas eróticas...
En Vallauris naceron os seus dous fillos, circunstancia que favoreceu a presentación de cadros máis infantís e maternales, #sobordar maternidad. Tamén pintou enormes murales: A guerra e A Paz (1952), Massacre en corée (1951), A Baignade (1957). Durante os últimos anos pintou variacións de temas soados. Moitos dos últimos cadros de Picasso están baseados nas obras dos grandes mestres do pasado como Diego Velázquez, Eugenio Delacroix e Eduardo Manet. Ademais de en a pintura de cadros Picasso traballou tamén en centos de litografías que realizou na imprenta de Fermande Moulot. En 1963 inaugurouse en Barcelona o Museo Picasso. En 1971 celebra Picasso o seu 90º aniversario e fixéronlle numerosas homenaxes. Ao longo de toda a súa vida a obra de Picasso expúxose en innumerables ocasións. A máis inusual da súa produción artística, foi a obra Autorretrato (1907); é unha das últimas que fixo Picasso, sentíndose identificado polo post-impresionismo. Forma parte do Periodo Rosa. Os tons avermellados dominan, escuros ou claros, nas distintas partes de cadro. No fondo da parte esquerda combina a cor rosado como basee xunto con café e azul, dando o efecto de escuridade na parte inferior. Logo con tons vermellos e laranxas vaise aclarando a medida que se sobe. Os tons da cara levan un gris como base, que xunto cos vermellos, amarelos e laranxas forman o ton da pel. Non se fixa moito nos detalles da forma da cara, senón que pon máis énfasis nas cores, xogando cos tons para lograr máis realismo ao rostro. Nótase que Picasso está empezando a atravesar por unha época de cambio, xa que vai deixando de lado a perfección da forma para fixarse máis que nada no fundamental. Este é o cambio que determinou a obra completa de Picasso, xa que tivo unha evolución que o levou ao cubismo.